Rozdział 25

Weszliśmy do baru i zajeliśmy stolik przy oknie. Po zastanowieniu się nad smakiem koktajli mój chłopak zabrał głos.
-Ok, no to mamy 4 truskawkowe, 1 mango i 3 bananowe. Pójdę zamówić.-Patrząc na odchodzącego Leona usłyszałam podekscytowany głos Cami.
-Słuchajcie! Chcieliśmy wam powiedzieć, że z Diego jesteśmy razem!-Spojrzałam zaskoczona na przyjaciółkę. Wiedziałam, że się jej podoba, chociaż się tego wypierała. Pogratulowałam jej i chciałam powiedzieć o tym Leonowi. Odszukałam go wzrokiem i zaniemówiłam. Stał przy ladzie obejmując jakąś dziewczynę. Bez zastanowienia ruszyłam w ich kierunku. Już otworzyłam usta, żeby mu wygarnąć, ale przerwała mi jakaś kobieta.
-Chłopcze posadź ją na krześle...czy może mi ktoś podać wodę??-Kelnerka szybko przybiegła ze szklanką, po czym podała dziewczynie.
-O Violetta, nie widziałem, że tu stoisz, wiesz ona zasłabła i...
-Tak, teraz widzę..ja myślałam, że..przepraszam nie powinnam..
-Czyżby ktoś tu był o mnie zazdrosny?-Spytał Leon zabawnie unosząc brew. Weseli wróciliśmy do stolika. W barze byliśmy nieco ponad godzinę, po czym poszłam do domu.
-Cześć, wróciłam. O dzień dobry German.
-Cześć Violu, właśnie się wybieramy z Angie i Kaylą do sklepu po meble do pokoju dla dziecka. Chcesz jechać z nami?
-Pewnie!-Chwilę później siedziałam na tylnym siedzeniu w samochodzie Germana rozmawiając z Kaylą o zawodach konnych, w których bierze udział.
*Angie*
Weszliśmy do wielkiego sklepu, a ja poszłam prosto w kierunku łóżeczek dla dzieci. Obróciłam się, żeby powiedzieć reszcie gdzie idę, ale ich już nie było. Przechodząc pomiędzy dziesiątkami mebli zauważyłam ich siedzących na sofie. Wszyscy byli bardzo zajęci rozmową i jakoś dziwnie uśmiechnięci, jednak gdy podeszłam ucichli.
-Ej ludzie wstawajcie tu nie wolno siedzieć.-Zaśmiałam się na widok ich min. Byli tak zajęci rozmową, że nie zorientowali się gdzie siadają. Następnie podeszliśmy wszyscy do upatrzonego przeze mnie łózeczka.
-Jakie śliczne mamo! Wcześniej widziałam takie meble, które będą pasować. Chodź zaprowadze cię.-Po jakimś czasie zdecydowaliśmy się na zestaw mebli, łóżeczko dla dziecka i biurko do pokoju Kayli. Podeszliśmy do kasy. Powiedzieli, że meble dostarczą nam jutro, więc wyszliśmy ze sklepu.
-Jest 17:40 to możemy jeszcze pójść do..
-Co?? Już tak późno?!
-Ale German, przecież nie mamy żadnych planów..
-Tak, tak. Ja tylko tak mówie, nieważne. Jedźmy już do domu.-Uśmiechnął się do mnie po czym całą czwórką wsiedliśmy do samochodu. Gdy byliśmy pod moim domem chciałam odpiąć pasy, ale German mnie zatrzymał.
-Czekaj Angie, dziewczynki wysiądą, a ja chciałbym cię gdzieś jeszcze zabrać.
-No dobrze.-Gdy odjeżdżaliśmy widziałam, że dziewczyny idą z wielkimi uśmiechami.
-A tak właściwie to gdzie my jedziemy?
-Najpierw do mojego domu, bo mam dla ciebie prezent, a później niespodzianka.-Gdy wysiadłam German zaprowadził mnie do salonu, gdzie wręczył mi torbę z prezentem. Otworzyłam i zobaczyłam piękną granatowo-srebrną sukienkę.
-Wow, jest piękna! Ale z jakiej to okazji?
-Dowiesz się później, a teraz przymierz.-Poszłam do łazienki, gdzie przebrałam się w sukienkę. Leżała idealnie. Gdy wyszłam zobaczyłam, że mój chłopak jest w garniturze. Chciałam się dowiedzieć o co tu chodzi, ale on tylko położył mi palec na ustach i zabrał z powrotem do samochodu. Zaparkowaliśmy przed budynkiem.
-German czy to twoja restauracja?
-Tak, ale wejdźmy tylnymi drzwiami bo jest zamknięte.-Bez słowa poszłam za nim. W środku było zgaszone światło. Trzymałam rękę Germana, żeby w nic nie wejść. Po chwili wchodziliśmy po schodkach i zdawało mi się, że stoję na scenie? Wtedy włączyły się światła, a ja zobaczyłam kilkadziesiąt osób zgromadzonych w sali. Byli ubrani jak na jakieś wesele czy coś. Chwila.. Obróciłam się w stronę Germana.

Klęczał przede mną trzymając małe pudełeczko, otworzył je a ja ujrzałam pierścionek.
-Angeles Castillo, czy zostaniesz moją żoną?