Rozdział 26

Stałam oszołomiona i nie mogłam wydusić słowa, ale po chwili dotarło do mnie co się dzieje.
-Tak! German oczywiście, że wyjdę za ciebie!-Czułam jak łzy radości, a za razem wzruszenia spływają mi po policzku w momencie, gdy mój narzeczony wsuwał mi pierścionek na palec. Pocałowałam go delikatnie w usta, a później tłumy ludzi podchodziły do nas gratulując i wręczając nam kwiaty. Gdy wszyscy usiedli przy stolikach German podał mi rękę i zaprowadził do naszego. Był najpiękniej przystrojony ze wszystkich, leżały na nim płatki czerwonych róż i świece. Chwilę później kelnerzy zaczęli roznośić lasange. Dość nietypowe danie jak na taką uroczystość. German wyraźnie zauważył moje zdziwienie.
-Pamiętasz? Poznaliśmy się kiedy przyszłaś ze swoją córką do mnie na obiad. Jedliśmy lasange...
-Ooo jesteś taki cudowny!-Gdy zjedliśmy posiłek na scenie zauważyłam swoją córkę razem z Kaylą.

"Pero si es por amor
Todo sera verdadero
Si es por amor
Doy todo lo que soy
Mi corazón
Es todo lo que yo tengo
Gane y perdi
Nunca me rendi
Porque soy asi"

*Violetta*
Po głośnych brawach zeszyśmy ze sceny. Nie wiedziałam, że Kayla umie tak pięknie śpiewać gdy zapytała czy z nią wystąpie. Goście byli jeszcze jakiś czas, a później my też poszliśmy do domu. W końcu jutro nasz pierwszy dzień w Studio. Po wejściu do domu udałam się pod prysznic i ubrałam białą piżamę w niebieskie kropki. Długo nie mogłam zasnąć bo myślałam o dzisiejszych wydarzeniach, ale w końcu odpłynęłam.
-Violu! Wstawaj, za pół godziny zaczynają się zajęcia.-Wybiegłam z pokoju jak błyskawica. Przebrałam się w miętową sukienkę z dłuższym trenem i koturny. Włosy zostawiłam rozpuszczone. Szybko zrobiłam makijaż i po chwili byłam na dole.
-Violu, ja już wychodzę, bo musze być trochę wcześniej na zajęcia. Do zobaczenia!-Gdy otwierała drzwi zobaczyłam Cami i Fran.
-Cześć dziewczyny!-Przytuliłyśmy się mocno.
-Gotowa jesteś?
-Czekajcie chwilkę.-Poszłam do kuchni i zabrałam drożdżówkę.
-Leon nie przyszedł z wami?-Mówiłam biorąc kęs bułki.
-Mówił, żebym ci przekazała, że sie spotkacie na miejscu bo poszedł razem z Alexem.
-Z kim?
-Oj Violu, później ci powiem bo zaraz się spóźnimy.
-Racja.-Wyjęłam klucze z torebki i zamknęłam dom. Do Studia doszłyśmy szybkim krokiem.
-Jaką lekcje macie pierwszą?
-Hmm..-Widziałam jak Camila wyjmuje jakąś karteczkę.-Ja mam taniec.
-Je też.-Fran przybiła jej piątkę.
-No to spotkamy się później, bo ja mam lekcje z profesorem Roberto.
-Paa!-Dziewczyny pobiegły w stronę szatni, a ja równo z dzwonkiem przekroczyłam drzwi sali muzycznej.

Kąciki moich ust momentalnie podiosły się do góry, kiedy zauważyłam Leona. Zajęłam miejsce koło niego i mocno go uściskałam.
-O wy się nie znacie. To jest Alex, mój przyjaciel.
-Hej, jestem Violetta.
-Jesteś jeszcze ładniejsza niż wynika to z opowiadań Leona.-Wtedy puścił mi oczko i pocałował grzbiet mojej dłoni. Widziałam, że mój chłopak patrzy na niego wzrokiem, który mógłby zabić. Na szczęście uratował nas nauczyciel, który potykając się wszedł do klasy.
-Te tego tu nie nie było. Dz dzień dobry jestem Beto, a to mój przyjaciel Beto Junior.-Mówił poruszając skarpetką na ręce.
-Może kto ktoś nam zagra na tym..no instrumencie?
-Ja chętnie zagram na keyboardzie.-Mówiąc te słowa Federico podszedł i zaczął grać jakąś piosenkę. Jednak nie mogłam się skupić, bo cały czas patrzyłam na Leona. W pewnym momencie profesor udarzył w perkusję.
-Dzieci! Po potrzebuję głośników! Chodź Lewis ze mną!
-Mam na imię Leon.
-No właśnie Lars.-Mój chłopak opuścił salę razem z nauczycielem. Wtedy Alex usiadł bliżej mnie.
-Jak tam Violcia? Może skoczymy gdzieś po zajęciach?-Patrzyłam na niego zdezorientowana.
-Ok, zapytam Leona czy nie ma jakiś planów.
-Ale mi chodziło raczej wiesz, że my we dwoje. Leonem się nie przejmuj, nie dowie się.